Klips dylatacyjny pełni istotną funkcję tworząc dylatację pomiędzy tarasem wentylowanym a ograniczeniami brzegowymi. Taras wentylowany, będący rodzajem posadzki pływającej, nie jest trwale związany z elementami konstrukcyjnymi budynku, ani od spodu, ani od boków.
Oddzielenie tarasu od ograniczeń brzegowych, którymi najczęściej są: ściany, ściany attyki, balustrady, stolarka okienna itp. ma na celu utworzenie szczeliny wentylacyjnej pomiędzy elementami. Brak odpowiedniego oddzielenia i trwałego połączenia dwóch elementów prowadzi do powstawania wilgotnych obszarów, które z biegiem czasu mogą prowadzić do mechanicznych uszkodzeń i potencjalnych przecieków. Miejsca kontaktu narażone na wilgotność są szczególnie podatne na korozję biologiczną, co znacząco wpływa na estetykę tych obszarów.
Taras wentylowany, jako posadzka pływająca, podlega zjawisku rozszerzalności cieplnej, co powoduje wahania wymiarów powierzchni tarasu. Dlatego niezbędne jest zapewnienie odpowiedniej dylatacji pomiędzy poszczególnymi elementami. Brak zastosowania właściwej dylatacji może prowadzić do wystąpienia naprężeń i uszkodzeń tarasu, pęknięć płyt oraz deformacji elementów ograniczeń brzegowych.
Klips dylatacyjny tworzy szczelinę o szerokości ok. 8 mm , która zapewnia odpowiednią odległość i zapobiega tworzeniu się wilgotnych miejsc kontaktu oraz uszkodzeniom związanym z rozszerzalnością cieplną. W przypadku materiałów charakteryzujących się większą rozszerzalnością cieplną, konieczne może być zwiększenie szerokości tej szczeliny.
W przypadku tarasów o znacznej powierzchni , na których występuje nieprzerwana powierzchnia tarasu o długości 10 m, konieczne jest obliczenie dopuszczalnych wymiarów rozszerzenia tarasu, bazując na parametrach podanych przez producenta posadzki tarasowej, takich jak płyty lub deski tarasowe.
